معنی تی پی کا

حل جدول

تی پی کا

کتاب کهن بودا

لغت نامه دهخدا

پی تی

پی تی. (اِ) پیچّی. (در تداول مردم قزوین). لقمه. پیته.

پی تی. (اِ) دیزی کوچک. دیزی. تیَره (در تداول مردم قزوین). || آبگوشت.

پی تی. (اِخ) نام زنی غیبگوی در معبد دلف. رجوع به پی تیا و ایران باستان ج 1 ص 272 و 665 و 667 و 749 و 781 و ج 2 ص 1214 و 1226 و 1227 شود).

پی تی پزی

پی تی پزی. [پ َ] (حامص مرکب) عمل پی تی پز. دیزی پزی. تیَره پزی (در تداول مردم قزوین).

پی تی لی

پی تی لی. (اِ) (در تداول مردم قزوین) پیت. پیچ. پیچیدن (پا).

پی تی پز

پی تی پز. [پ َ] (نف مرکب) دیزی پز. تیَره پز (در تداول مردم قزوین).

پی تی دس

پی تی دس. [دِ] (اِخ) نام مردی معاصر اشک هفتم، پادشاه اشکانی. رجوع به ایران باستان ج 3 ص 2243 شود.

تی تی

تی تی. (ق) (عامیانه) بزودی و شتابان. (ناظم الاطباء).

تی تی. [ت َ ت َ] (اِ صوت) لفظی است که مطربان هنگام رقص گویند چنانکه رقاصان هند تاتاتهیئی گویند. (غیاث اللغات) (آنندراج).

تی تی. (اِ) آنچه از خمیر نان بصورت مرغان و جانوران دیگر جهت تسلی طفلان سازند و پزند و بدیشان دهند. (برهان) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری) (از فرهنگ رشیدی) (از انجمن آرا) (از آنندراج). آنچه از آرد به صورت مرغان و دیگر جانوران سازند و پزند بازیچه و خوردن کودکان را. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا):
فخر رازی آرد را لیتی کند
از برای طفلکان تی تی کند.
مولوی (از فرهنگ رشیدی).
|| زبان کودکانه. سخن گویی همچون کودکان. (فرهنگ فارسی معین). الفاظ گنگ کودکان که تازه زبان به سخن بازکنند و اطرافیان آنها را تکرار کنند برای نوازش و تشویق آنان به سخن گویی:
ور نباشد گوش تی تی می کند
خویشتن را گنگ گیتی می کند.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 34).
بهر طفلی نو، پدر تی تی کند
گرچه عقلش هندسه گیتی کند.
مولوی (مثنوی ایضاً ص 129).
|| کلمه ای باشد که مرغان را بدان طلبند. (برهان) (از فرهنگ رشیدی) (از فرهنگ جهانگیری) (از انجمن آرا) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). توتو، که مرغان را بدان طلبند دانه چیدن را. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). طلب کردن مرغ بچگان را برای دانه. (غیاث اللغات). || در زبانی «؟» از حروف انکار است چنانکه در فارسی نی نی. (غیاث اللغات) (آنندراج). || زنان پادشاهان گیلان را گویند. (برهان) (از فرهنگ جهانگیری). لقب زنان پادشاهان گیلان. (فرهنگ رشیدی) (از ناظم الاطباء).